Beklimming van de Mont Ventoux, 31 mei 2014

Vandaag gefietst: 86 km
Totale afstand Michel: 1558 km
Totale afstand Raph: 1257 km

Op zaterdagochtend rond half negen vertrekt een groep met een Thom Ventoux shirt op de fiets van de camping in Bénivay-Olon naar Malaucène, een van de drie vertrekplaatsen aan de voet van de Mont Ventoux.

Michel heeft zijn aanhangwagentje met bagage op de camping achtergelaten, terwijl Raph met fiets en achtertassen omhoog gaat. Dat hij daarmee verreweg de zwaarste fiets van het gezelschap heeft maakt hem niet uit; ook zonder die tassen zou zijn fiets al de zwaarste zijn en die tassen zijn handig voor een regenpak, de helm, een trui, extra handschoenen en een wegenkaart. En bovendien een rol WC-papier, zodat de Mont Ventoux in elk geval niet zwaarder wordt dan Mokee Dugway, een klim uit december 1993.

De conditie is in orde, de fietsen zijn dat ook, het weer is prachtig en dus lijkt niets in de weg te staan om vandaag de missie te volbrengen. Na in Malaucène linksaf te zijn geslagen begint meteen de 21,1 kilometer lange klim naar boven. Michel begint gezellig kletsend aan de klim naar boven. Concrete plannen om een snelle tijd neer te zetten zijn er niet. Maar Michel zit wél meteen vooraan in het gezelschap.

Krantenbezorger

Raph heeft ondertussen een andere tactiek: hij begint met zijn zware fiets als allerlaatste aan de klim. Op die manier kan hij in elk geval niet door de andere deelnemers aan de Thom Ventoux worden ingehaald. Hij heeft vandaag praktisch geen last van zijn knieën, maar weet natuurlijk niet of dat ook zo zal blijven. Plan is om naar boven te tokkelen in een licht verzet. Een voorbijganger merkt op dat Raph er met zijn fietstassen uitziet als een krantenbezorger die zijn ronde aan het doen is.

Bij Michel begint het ondertussen tijdens de klim toch wel te kriebelen. Het gaat prima, zo goed zelfs dat hij bij de snelste klimmers hoort, zo krijgt hij te horen bij de eerste verzorgingspost. Ook Rick, onze fietsmaat van een dag eerder, gaat lekker omhoog op zijn mountainbike.

Drukte

Het is zaterdag en dus druk op de weg naar de top. Auto’s, motoren en fietsers gaan in groten getale naar boven en uiteraard ook weer naar beneden. Het is een drukte van belang op de weg. Het meest opvallend zijn de fietsers met een nummer op hun stuur; die komen met hoge snelheid naar beneden en zijn niet van plan om voor iets of iemand vaart te minderen. Dat levert hectische taferelen op: sommigen zigzaggen zelfs tussen de auto’s door om maar niet te hoeven remmen.

De organisatie van de Thom Ventoux heeft ons op het hart gedrukt om voorzichtig af te dalen; minderjarigen mogen zelfs niet op de fiets naar beneden. Ergens tijdens de klim staat naast de weg een stapeltje stenen met daarop een kruis, een plakkaatje en wat verwelkte bloemen. Het is een stil bewijs dat het ook gruwelijk mis kan gaan.

Prettig

De hectiek op de weg is verre van prettig, maar het hoort kennelijk bij een berg van het kaliber van de Mont Ventoux.
Wat wel heel prettig is, zijn de vrijwilligers van de Thom Ventoux die op verschillende plaatsen klaar staan met water, een banaan of een energiereep. Of alle drie, als je dat wil. En dan zijn er op de route nog een mobiele EHBO-post, een mobiele technische dienst, een reportagewagen en een bezemwagen die je allemaal kunt bellen in geval van nood.

Op een gegeven moment wordt de klim een stukje zwaarder; tot een procent of 12. En dat over meerdere kilometers. De strijd van fietser-tegen-berg is nu in volle gang.

Voorin is daarnaast ook een strijd van fietser-tegen-fietser aan de gang. De te kloppen man is Guido, die bij de eerdere editie van de Thom Ventoux als eerste boven was en op vrijdag de klim deed in 1 uur en 42 minuten. Deze keer doet hij er een minuut langer over.
Michel zit er niet ver achter en eindigt, op zijn bejaarde mountainbike uit 1993,  als vijfde.

Raph heeft intussen geen idee van de strijd op de top. Het gaat allemaal heel gemakkelijk op zijn krantenbezorgersfiets en hij voelt zich zo sterk als een os. Maar helaas is hij ook zo traag als een os. Desondanks  haalt hij  gedurende de klim af en toe een deelnemer aan de Thom Ventoux in.  En onderweg neemt hij nog even de tijd om gebruik te maken van de meegebrachte rol WC-papier. De top wordt vervolgens zonder verdere onderbrekingen gehaald.

Het onthaal van de fietsers bovenop de kale berg is trouwens een belevenis op zichzelf. Er staat boven een hele groep klaar, compleet met spandoek, om de fietser de laatste honderd meter door middel van aanmoediging naar de eindstreep te sleuren. Dat gebeurt ook met de groep wandelaars, die er op de top een tocht van 10 kilometer op hebben zitten.

Boven zijn ook de nodige deelnemers van de Tour du ALS, die  de dag ervoor werd verreden. Vanwege het noodweer in de middag hebben toen niet alle fietsers de top kunnen bereiken, omdat de weg door de politie werd afgesloten. Zaterdag neemt een aantal van hen revanche.
Het is sowieso erg druk boven, met een complete commerciële kermis rondom het fenomeen Ventoux: souvenirs, snoepjes, drankvekopers, fotografen die hun diensten aanbieden etc.

Weer naar beneden

Als alle fietsers en wandelaars die deelnemen aan de Thom Ventoux op de top zijn gearriveerd is het tijd om weer naar beneden te gaan, want is behoorlijk koud aan de top. Michel, Rick en Raph gaan samen naar beneden. Dat afdalen gaat een stuk sneller dan het klimmen, maar we maken er geen wedstrijd van; geen van ons heeft behoefte aan een eigen stapeltje stenen met daarop een kruis, een plakkaatje en wat verwelkte bloemen.
Maar op de plaatsen waar het kan worden de remmen losgelaten en worden snelheden gehaald waar we op het vlakke alleen van kunnen dromen.

Nagenieten

Op een terrasje in Malaucène worden nog even de ervaringen van de dag doorgenomen en daarna fietsen we met zijn drieën op ons gemak terug naar Bénivay-Olon, waar ‘s avonds een barbecue wordt gehouden. Iedereen is blij; de Thom Ventoux 2014 had niet beter kunnen verlopen. Alle deelnemers en vrijwilligers worden in het zonnetje gezet en bedankt voor hun inzet. De meest bijzondere deelnemers zijn Oscar die de route van de fietsers hardlopend heeft afgelegd, Rein die de berg bedwong met zijn 3-speed Brompton vouwfiets, Sakia die eindigt als snelste vrouw (op de 7e plaats) en de fietsende deelneemster Fleur, die pas 12 jaar oud is. En dan zijn er nog Brian en zijn vader Herbert. Brian heeft nog niet eerder een berg van dichtbij gezien en finisht op zijn zware mountainbike als vierde(!), terwijl Herbert gelukkig daags voor de klim in een lokale fietsenwinkel in een verstoft doosje een 7-speed bergverzet vond als vervanger voor de criterium cassette op zijn fiets. Dat hinderde hem overigens niet om twee dagen eerder gewoon naar boven te rijden op de steile kant van de Col de Propiac.

Ook wordt tijdens de avond de voorlopige opbrengst voor het goede doel bekend gemaakt: ruim 32.000 euro. Niketan-bestuursleden Marion en Antoinette nemen de symbolische cheque in ontvangst van de opa van Thom, de naamgever van de stichting.

De volgende dag vertrekken Michel en Raph weer naar Nederland. Rick blijft nog een paar dagen langer. Hij huurt maandag een lichtgewicht racefiets om te kijken of hij daarmee een betere tijd neer kan zetten. Rick belooft ons te laten weten hoe lang hij er over gedaan heeft. En laat meteen ook weten dat het SMS-je daarvoor al klaar staat: 1 uur 41.