Etappe 2, 18 mei 2014

Drunen – Heythuysen – 116 km.
Totale afstand: 208 km

Efficiency

Wat is het belangrijkste tijdens een fietstocht-met-deadline? Dat je elke dag voldoende kilometers maakt natuurlijk. Maar er is iets net zo belangrijk en daar kwamen we vandaag achter. Veel kilometers maken gaat je niet echt helpen als de route alle kanten op gaat, en je niet lekker kunt doorrijden op de – overigens prachtige – route. Vandaag hebben we weliswaar 116 kilometer afgelegd, maar toen we op Google Maps opzochten hoeveel kilometer het ook had kunnen zijn, kwamen we uit op een verschil maar liefst 25 kilometer! Dat betekent dat we, met een efficiency van maar 79 procent, niet erg doelgericht bezig zijn geweest vandaag.

Een belangrijke reden daarvoor was trouwens de kwaliteit van de ANWB knoopuntenkaart. Veel nummers van knooppunten bleken niet op de kaart te staan, en van de route afwijken kun je maar beter niet doen, want de kaart geeft buiten de knoopunten praktisch geen bruikbare detailinformatie. Daardoor zijn we veschillende keren omgereden. En ook verkeerd gereden.

Conclusie: maak alleen gebruik van een knoopuntenroute als je een mooie, autoluwe route wilt fietsen. En zorg dat je een recente en voldoende gedetailleerde kaart bij je hebt. Maar knoopuntenroutes zijn minder geschikt als je efficiënt van A naar B wilt fietsen.

Vanaf morgen gaan we de Groene Weg naar de Middellandse Zee volgen. Die kaarten zien er veelbelovender uit.

Bezoekjes

Aan het begin van de dag zijn we even bij Juel langs geweest. Juel komt van het platteland van Bangladesh en is de pleegzoon van Raph en Antoinette (de drijvende kracht achter Niketan). Hij kwam in 1997 naar het Niketanproject en is in 2001 samen met zijn zus Jarina naar Nederland gehaald voor de behandeling van zijn verschillende handicaps.

Inmiddels is Juel 20 en woont hij niet meer bij Antoinette en Raph, maar op de Waterboog. Dit is een leefgroep voor dove volwassenen in Vught.

Mede dankzij de mogelijkheid die Juel hier heeft gekregen om onderwijs te volgen heeft hij zich kunnen ontwikkelen tot wie hij nu is. Dat besef heeft ons extra gemotiveerd om onze tocht tot een goed einde te brengen. Dankzij onderwijs kunnen kinderen met een handicap de dingen leren die van belang zijn voor hun functioneren in een gemeenschap.

Behalve bij Juel zijn we in Helmond ook even langs gegaan bij Nelleke, de oma van Michel’s kinderen. Onze komst was onaaangekondigd, maar dat maakte – op zijn Brabants – helemaal niks uit. Nichtje Yasmina van 4 was ook bij oma op bezoek; we kregen meteen ieder een kralenketting omgehangen.
Na koffie en de uitwisseling van de laatste nieuwtjes zijn we daarna weer verder gegaan.

Ongemakken

Wat op dag twee pas begon op te vallen, is dat je de dingen die wat minder leuk zijn aan fietsen langzaam maar zeker uit je geheugen wist. Maar helemaal vergeten doe je het niet, want dingen als zadelpijn, pap in de benen en tintelende vingers herinner je je maar al te goed als ze de kop opsteken.

Gelukkig is het binnen de perken gebleven. Maar Michel had wel dermate veel last van zadelpijn dat hij de hele dag met een zachte doek in zijn broek heeft gereden. Zo’n ding gaat onvermijdelijk aan de wandel, een keer zelfs was-ie ‘m bijna kwijt. Toch maar op zoek gaan naar een koersbroek-met-ingenaaid-zitpolster dus.