Etappe 6, 22 mei 2014

Grevenmacher – Metz – 104 km
Totale afstand: 645 km

Het belangrijkste wapenfeit vandaag was toch wel dat we de helft van de beloofde afstand van 1250 kilometer hebben afgelegd. Maar op het moment dat het heuglijke feit kon worden gevierd hadden we wel wat anders aan het hoofd.

De dag begon mooi na een best wel onrustige nacht. Het waaide rond een uur ‘s nachts zo hard dat Raph’s fiets omwaaide en op de tent viel. Gelukkig was er geen schade. Even later kregen we een hoosbui letterlijk op ons dak. Maar dat kon de tent allemaal prima hebben. ‘s Ochtends na het opstaan volgde nog een staartje, waardoor de was die net droog was weer nat werd. Het pensionado-echtpaar Sjef en Tan nodigde ons uit voor een kopje koffie voor vertrek en dat konden we natuurlijk niet afslaan.

Rond half tien vertrokken we via de Duitse oever van de Moezel richting Schengen. En al snel werd duidelijk dat Raph’s rechterknie een serieus probleem zou gaan worden. Op volledig vlak terrein zat er niet meer in dan zo’n 16 kilometer per uur; meer kracht zetten werd al snel erg pijnlijk. Het leek op een gegeven moment wel op fietsen met eieren op de pedalen.
Tijdens de brunch in Remich (L) werd afgesproken om een huisarts op te zoeken en die om advies te vragen. Als dat in al die kleine dorpjes niet zou lukken, dan was het plan om naar Thionville te fietsen – de grootste plaats in de buurt van de route – voor medisch advies. Uiteindelijk kwamen we daar ook terecht.

Bij dokter Schilz legde Raph in zijn beste Frans uit waar ‘m de pijn zat. De diagnose: overbelasting van de kniepees. De dokter schreef een recept uit voor ontstekingsremmers, pijnstillers en een gel en vervolgens ging het naar de dichtstbijzijnde apotheek. Buiten werden in een regenbui de medicijnen ingenomen en de gel op de pijnlijke plek gesmeerd.

En vervolgens ging het weer verder, want de planning is vrij krap: we moeten natuurlijk wel op tijd aan de voet van de Mont Ventoux arriveren. Gelukkig werkten de medicijnen vrij snel, waardoor de pijn draaglijker werd. Niet veel later begon het hard te regenen (en bleef het regenen), bleken we bijna zonder contant geld te zitten en bleek de dichtstbijzijnde camping nog 40 kilometer rijden.

Uiteindelijk zijn we maar naar Metz gereden en hebben we daar een hotel gepakt. Ook lekker: onszelf opladen en tegelijkertijd ook de van stroom afhankelijke apparatuur. Via de dynamo lukt weliswaar, maar door de gekozen oplossing werkt het laden alleen als het licht brandt. En dan blijkt er bitter weinig stroom over te blijven om apparaten van stroom te voorzien.

Al met al was het dus een aardig vermoeiend dagje. Dankzij de Franse medicijnen en ondanks de regen hebben we er toch nog meer dan 100 kilometer uit weten te persen. De moraal is gelukkig nog goed.