Etappe 8, 24 mei 2014

Bayon – Hurecourt – 95 km
Totale afstand: 855 km

Alle fietsers hebben er soms last van: tegenwind. Tijdens de etappe van vandaag was het vervelender dan de andere dagen. Want ons is inmiddels opgevallen dat we tot nog toe elke dag tegenwind hebben gehad. Ben je aan het ploeteren, komt er vanuit tegengestelde richting een andere volbepakte reiziger aanfietsen die ogenschijnlijk nergens last van heeft. Reden: rugwind. We weten niet of de wind op de route doorgaans vanuit het zuiden naar het noorden waait, maar het kan geen kwaad om dat eens te onderzoeken als je van plan bent om een fietstocht naar het zuiden te ondernemen. In plaats van dat je aan het eindpunt je vervoer moet regelen kun je dat ook aan het beginpunt doen en vervolgens naar huis fietsen.

In ons geval was in het zuiden beginnen geen optie, want het doel van de tocht was om op de eindbestemming, de Mont Ventoux dus, voldoende conditie te hebben opgebouwd om de Kale Berg te beklimmen.

Onderweg komen we twee fietsers tegen die wel in het zuiden zijn begonnen. Om precies te zijn: in Faro, Zuid-Portugal. Carla en Rinse komen uit Loon op Zand en zijn voor hun gevoel al bijna thuis. De Mont Ventoux hebben ze in de verte zien liggen, zo vertellen ze ons. En ja, de meewind van vandaag is mooi meegenomen, maar ze verzekeren ons dat ze echt niet altijd de wind mee hebben gehad.

Nog meer tegenwind

De term tegenwind wordt ook in overdrachtelijke zin gebruikt om aan te geven dat iets tegenzit. En ook bij ons is daar sprake van. Nee, niet de zadelpijn en zelfs niet de knie, maar een bericht vanuit Nederland was daar de oorzaak van. Antoinette en de kinderen van Michel en Raph reizen woensdag met de auto richting de Mont Ventoux. Omdat Antoinette zelf geen rijbewijs heeft zou iemand anders de auto besturen. Dat gaat – om overigens begrijpelijke redenen – niet door. Een andere chauffeur kon, alle opties afwegend, helaas niet worden gevonden.

Naast fietsers zijn we ook familiemensen, dus is besloten dat Raph vanuit Hurecourt naar Dijon rijdt, daar zijn fiets achterlaat, dinsdag met de trein naar Nederland reist en de volgende dag met de auto, Antoinette en de kinderen naar Zuid-Frankrijk rijdt. In Dijon haalt hij zijn fiets op en op de eindbestemming stapt hij weer op de fiets om Michel tegemoet te rijden. Michel vervolgt gewoon de geplande route.
Overigens heeft Raph’s knie wel een rolletje gespeeld bij de keuze wie er naar Nederland gaat. Die twee dagen rust vergroten de kans dat op 31 mei tijdens de Thom Ventoux de top kan worden gehaald.

Dat niet de hele tocht op de fiets kan worden afgelegd is uiteraard jammer, maar ook niet meer dan dat. Het zou veel meer jammer zijn als Antoinette en de kinderen er in Zuid-Frankrijk niet bij zouden kunnen zijn; die zien namelijk ook uit naar de deelname aan de Thom Ventoux. Dus als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.

Qua sponsorkilometers zou het missen van twee fietsdagen geen probleem hoeven zijn, omdat de werkelijke afstand naar de Mont Ventoux rond 1500 kilometer ligt; een stukje verder dan aanvankelijk begroot.

De ideale fietserscamping

Voor de etappe van vandaag was aanvankelijk ingeschat dat we Port-sur-Saône zouden kunnen halen. Maar al tijdens de eerste kilometers bleek dat te ambitieus: the knee said no! waardoor er de eerste twee uur net iets meer dan 10 kilometer kon worden afgelegd. Het bijgestelde doel was een camping in de buurt van Corre. En blijkt die camping nou net het pareltje te zijn waarvan je hoopt dat je het ooit vindt! Vlakbij een piepklein dorpje ligt, bovenop een heuvel met een prachtig uitzicht, een kleine camping die is vernoemd naar de bosnarcissen die er groeien: Camping La Jonquille. Beneden zijn er een paar plaatsen voor caravans en boven is een veldje voor tentkampeerders. Het Nederlandse echtpaar Herman en Jacqueline Diks hebben een omgeving gecreëerd waarin het uitermate prettig toeven is. Het kroonjuweel is een gebouwtje om te schuilen als het regent, dat is ingericht als een huiskamer-in-de-buitenlucht. De manier waarop het huisje is gebouwd en waarop het is ingericht is werkelijk fantastisch. We voelden er ons meteen thuis. Voor ons was het een toevallige stopplaats, maar deze camping is echt een omweg meer dan waard!

Op de camping ontmoeten we het fietsersechtpaar Petra en Anne uit Nuenen. Vanwege de relaxte atmosfeer zijn ze een dag langer op de camping gebleven. Ze zijn begonnen in Bordeaux en zijn toen via de Middellandse Zee bij de Camargue naar het noorden afgebogen en nu onderweg naar huis.