Etappe 13, 29 mei 2014

Michel: Crest – Bénivay-Ollon – 101 km
Raph: Crest – Bénivay-Ollon – 187 km (waarvan 94 op de fiets)
Totale afstand Michel: 1449 km
Totale afstand Raph: 1148 km

We zijn er! In 13 etappes is de afstand tussen Nederland en Zuid-Frankrijk overbrugd. De laatste etappe rijdt Michel weel geheel op de fiets. Raph ‘doet’ eerst een ochtendritje van 32 kilometer, haalt ontbijt en rijdt vervolgens met de auto naar de camping in Bénivay-Ollon en stapt daar op de fiets om hem tegemoet te rijden.

Michel geniet van het eerste stuk ten zuiden van Crest. Hij laat per SMS weten; “Wat een geweldig mooie omgeving. Genieten met een grote G. Ondanks 7km 7% klimmen. Nu eerst tiet veur un bakske”.

De route van Michel heeft Raph aangegeven op een Michelinkaart. Hij wordt vergezeld door Herbert, de man van Antoinette’s vriendin Annemiek. Herbert heeft een prima conditie, maar nog geen enkele ervaring met klimmen. Hij blijkt desondanks niet veel moeite te hebben met de eerste klim, die bijna zes kilometer lang is en eindigt op de Col de Propiac. De route voert op een gegeven moment echter ook over onverharde wegen en daar blijkt Herbert’s racefiets niet uit de voeten te kunnen. Hij besluit daarom terug te keren.

In Visan ontmoeten Michel en Raph elkaar weer op de fiets. Op de heenreis heeft Raph een behoorlijk harde tegenwind gehad. Dat is de Mistral, weet Michel. Hij is eerder op de dag een groepje vrouwen tegengekomen. Een van de vrouwen is een Nederlandse die al 20 jaar in de regio woont. Ze vertelt Michel dat de harde wind die richting het zuidoosten waait de Mistral is. En dat het ook betekent dat er de komende dagen geen regen te verwachten valt. Dat is een opsteker, want tot dusverre waren de weersverwachtingen voor het weekend niet gunstig.

Op de rest van de route hebben we dus wind in de rug. ‘De hand van God’ noemt Michel het, want het maakt de beklimmingen beslist een stuk draaglijker. Maar de voorlaatste klim is desondanks behalve heel mooi ook lang, steil en zwaar. Maar minder zwaar dan mèt tegenwind.

Na een laatste pauze in Puyméras is het tijd voor de allerlaatste klim richting de eindbestemming; de Col de Propiac. Tijdens de klim is de Mont Ventoux in zijn volle glorie te aanschouwen. De Kale Berg doet wat-ie altijd doet: intimiderend steekt hij hoog uit boven de andere toppen in het landschap. Maar na onze rit hebben we er wel vertrouwen in dat we op die puist boven komen. Eerst naar de camping, een verdiende rustdag en op zaterdag de 31e gaat het er dan eindelijk van komen: de beklimming van de Mont Ventoux. De voorbereiding voor de klim is afgelopen als we arriveren op de camping en worden  onthaald door Antoinette, de kinderen en andere campinggasten.